24 lutego 2012


Świerk pospolity, gatunek lasotwórczy.

Świerk pospolity jest jednym z najważniejszych leśnych drzew iglastych Europy. Jest to jedyny gatunek świerka występujący naturalnie w Polsce. Osiąga wysokość 40 - 50 m, średnica pnia osiąga do 1,5 m. Kora czerwonobrązowa lub szarobrązowa, początkowo gładka, z wiekiem łuskowata. Drewno świerka pospolitego przyjemnie pachnie żywicą i ma jasno -żółtawe zabarwienie. Igły krótkie 1- 3 cm, zaostrzone o kwadratowym przekroju poprzecznym, ułożone równomiernie na gałęziach i utrzymują się przez 5 - 7 lat. Natomiast szyszki długie 10 - 15 cm są gładkie i zwisające. Początkowo zielone, później jasnobrązowe, opadają w całości. Świerk pospolity ma płytki system korzeniowy i jest najczęściej wywracany przez wiatr. Drzewo stosunkowo długowieczne, dość szybko rosnące, dożywa ok.150-200 lat. Przede wszystkim niezwykle ważne drzewo leśne, odgrywające wielką rolę w kształtowaniu ogólnego ekosystemu i klimatu.
Źródło: http://www.wigry.win.pl http://pl.wikipedia.org oraz info własne

Świerk pospolity, gatunek lasotwórczy.

Świerk pospolity, gatunek lasotwórczy.

Świerk pospolity, gatunek lasotwórczy.

Świerk pospolity, gatunek lasotwórczy.

Świerk pospolity, gatunek lasotwórczy.

Świerk pospolity, gatunek lasotwórczy.

Świerk pospolity, gatunek lasotwórczy.

Świerk pospolity, gatunek lasotwórczy.

Świerk pospolity, gatunek lasotwórczy.

18 lutego 2012


Dokarmianie ptaków zimą.

Dokarmianie ptaków ma na celu ułatwienie ptakom przetrwania zimy, ponieważ warunki ich życia się pogarszają z powodu braku pokarmu, krótkich dni, opadów śniegu oraz mrozu. Lot aktywny wymaga wiele energii, a równocześnie nie pozwala na gromadzenie wewnątrz ciała znacznych zapasów. Dlatego dla ptaków, zwłaszcza tych małych, szczególnie ważne jest regularne i wystarczająco obfite odżywianie. Podstawa zimowej karmy powinna stanowić składniki takie jak: tłuszcz zwierzęcy, nasiona oleiste, nasiona zbóż, owoce dziko rosnące, a rozpoczęte dokarmianie należy kontynuować przez całą zimę. Niektóre rośliny w ogrodzie stanowią również doskonałą spiżarnię zimową porą. Należy o tym pamiętać sadząc drzewa i krzewy do naszego ogrodu. Dokarmianie ptaków pobudza zainteresowanie ornitologią i wyzwala przeżycia estetyczne związane z obserwacją ptaków. Dokarmiając ptaki, człowiek zbliża się do nich, uczy się, pobudza swoje zainteresowanie i uwrażliwia na przyrodę, a także zyskuje poczucie, że robi coś dobrego. Prawidłowo prowadzone dokarmianie może być jedną z form aktywnej ochrony przyrody.
Źródło: http://pl.wikipedia.org oraz info własne

Dokarmianie ptaków zimą.

Dokarmianie ptaków zimą.

Dokarmianie ptaków zimą.

Dokarmianie ptaków zimą.

Dokarmianie ptaków zimą.

Dokarmianie ptaków zimą.

Dokarmianie ptaków zimą.

12 lutego 2012


Szadź - lutowy zimowy akcent.

Zima czasem tworzy baśniowy, malowniczy pejzaż. Lutowym akcentem zimy jest niewątpliwie szadź, która składa się ze zlepionych kryształków lodu narastając niekiedy do stosunkowo znacznych grubości. Osadzająca się na gałęziach drzew może powodować ich łamanie się. W pobliżu gruntu szadź osadza się na przedmiotach po stronie nawietrznej, na ich krawędziach i miejscach ostro zakończonych. Szadź jest często mylona ze szronem. Różnica polega na tym, że szron składa się z igiełek lodu, które mogą być rozgałęzione, ale nie tworzą zwartej bryły. Szadź zawiera kryształki lodu pozlepiane. W Polsce, na terenach nizinnych szadź występuje zwykle tylko w chłodnej porze roku i bardzo rzadko, kilka dni w roku. Słowo - szadź pochodzi od dawnego przymiotnika staropolskiego „szady”: co oznacza „siwy, szary”. Któż z nas nie podziwiał tych fantazyjnych wzorów utworzonych przez naturę w czasie mrozu.
Źródło: http://pl.wikipedia.org oraz info własne

Szadź - lutowy zimowy akcent.

Szadź - lutowy zimowy akcent.

Szadź - lutowy zimowy akcent.

Szadź - lutowy zimowy akcent.

Szadź - lutowy zimowy akcent.

Szadź - lutowy zimowy akcent.

5 lutego 2012


Luty, zimowy miesiąc na Suwalszczyźnie.

Dawno temu słowo „luty” po staropolsku oznaczało mroźny, srogi, okrutny. Luty jest drugim miesiącem i zarazem najkrótszym miesiącem w roku, według używanego w Polsce kalendarza gregoriańskiego ma 28, a w latach przestępnych 29 dni. W miesiącu tym dni zaczynają już być coraz dłuższe. W pierwszych dniach lutego długość dnia wynosi ponad 7 godzin. Jest też miesiącem o statystycznie najniższych temperaturach, którego nazwa pochodzi od srogich i siarczystych mrozów. Na Suwalszczyźnie temperatura przy powierzchni ziemi może dochodzić nawet do - 30 °C, Suwalszczyznę nazywa się polskim biegunem zimna. Nikt z nas nie lubi i narzeka na siarczysty mróz. Jednak mróz także ma swoje urokliwe choć zimne oblicze. Jak piękna potrafi być otaczająca nas przyroda w ten siarczysty mróz, która nie zawsze jest przez nas dostrzegana. Wszak luty to ostatni mroźny miesiąc.
Źródło: http://pl.wikipedia.org oraz info własne

Luty, zimowy miesiąc na Suwalszczyźnie.

Luty, zimowy miesiąc na Suwalszczyźnie.

Luty, zimowy miesiąc na Suwalszczyźnie.

Luty, zimowy miesiąc na Suwalszczyźnie.

Luty, zimowy miesiąc na Suwalszczyźnie.

Luty, zimowy miesiąc na Suwalszczyźnie.

Luty, zimowy miesiąc na Suwalszczyźnie.

Luty, zimowy miesiąc na Suwalszczyźnie.

Luty, zimowy miesiąc na Suwalszczyźnie.

Luty, zimowy miesiąc na Suwalszczyźnie.

Luty, zimowy miesiąc na Suwalszczyźnie.

1 lutego 2012


Miód z Sejneńszczyzny / Łoździejszczyzny z certyfikatem Unii Europejskiej.

Po wieloletnich staraniach miód pochodzący z terenów Sejneńszczyzny i z rejonu Łoździeje na Litwie został wpisany przez Unię Europejską na listę produktów o Chronionej Nazwie Pochodzenia i Chronionych Oznaczeń Geograficznych. Miód z Sejneńszczyzny pozyskiwany jest na obszarze 4 gmin Powiatu Sejneńskiego (Sejny, Giby, Krasnopol, Puńsk) i 5 gmin Powiatu Suwalskiego (Suwałki, Szypliszki, Jeleniewo, Rutka-Tartak, Wiżajny) oraz 12 gmin Regionu Łoździeje na Litwie (Kapčiamiestis, Veisejai, Kučiūnai, Lazdijai, Seirijai, Noragėliai, Šventežeris, Teizai, Šlavantai, Būdvietis, Šeštokai, Krosna). Miód z Sejneńszczyzny jest miodem nektarowym wielokwiatowym. Jest to produkt wyjątkowy i ściśle związany z obszarem, z którego pochodzi. Region ten charakteryzuje się dużym udziałem naturalnych ekosystemów łąkowych, torfowiskowych, zaroślowych oraz leśnych, o bogatym składzie florystycznym. Miód wytwarzany jest z nektaru kwiatów, wielu roślin dziko żyjących. Duży udział roślin motylkowych sprawia, że nektar nadaje miodom pochodzącym z tego obszaru charakterystyczny, goryczkowy smak. Miód po stronie polskiej ma określenie „Miód z Sejneńszczyzny”, a „Lazdijų krašto medus” – miód po stronie litewskiej. Dużym znaczeniem dla jakości „Miodu z Sejneńszczyzny /Łoździejszczyzny”/ „Seinų /Lazdijų krašto medus” są doskonałe umiejętności lokalnych pszczelarzy i warunki klimatyczne na tych pszczelich obszarach. Miód z Sejneńszczyzny /Łoździejszczyzny”/jest pierwszym transgranicznym produktem znajdującym się na tej liście.
Źródło: http://www.miod.sejny.pl/ oraz info własne

Miód z Sejneńszczyzny / Łoździejszczyzny z certyfikatem Unii Europejskiej.

Miód z Sejneńszczyzny / Łoździejszczyzny z certyfikatem Unii Europejskiej.

Miód z Sejneńszczyzny / Łoździejszczyzny z certyfikatem Unii Europejskiej.

Miód z Sejneńszczyzny / Łoździejszczyzny z certyfikatem Unii Europejskiej.