24 kwietnia 2016

Kwietniowy leśny aspekt wiosenny na Sejneńszczyźnie z barwami natury.



Kwietniowy aspekt wiosenny charakteryzuje się występowaniem roślin zakwitających wczesną wiosną, przed rozwojem liści na drzewach, gdzie leśne runo ożywa bogactwem kolorów. W krótkim okresie dostępu światła rośliny muszą często zakwitnąć, wydać nasiona i jeszcze zdobyć zapasy na następne miesiące. Zakwitają niebieskie przylaszczki, białe zawilce, fioletowe i niebieskie miodunki, żółte ziarnopłony, tworząc duże różnobarwne plamy, wtedy jest to najciekawszy moment z botanicznego punktu widzenia. Pojawiają się pierwsze wiosenne grzyby piestrzenice kasztanowate. Rośliny leśne wykorzystując moment, wtedy gdy jest już ciepło, a liście nie zasłaniają życiodajnego słońca, wtedy rozgrywa się naturalny spektakl, w którym nagrodą jest przetrwanie zasiedlających las populacji. Wiosna w kwietniu na Sejneńszczyźnie czasem może zaskoczyć nas chłodnym porankiem, a mimo to zaprasza nas na leśny spacer, niech las Was zachwyci i urzeknie tym aspektem wiosennym, gdzie warto to zobaczyć.

Kwietniowy leśny aspekt wiosenny na Sejneńszczyźnie z barwami natury.



Kwietniowy leśny aspekt wiosenny na Sejneńszczyźnie z barwami natury.



Kwietniowy leśny aspekt wiosenny na Sejneńszczyźnie z barwami natury.



Kwietniowy leśny aspekt wiosenny na Sejneńszczyźnie z barwami natury.



Kwietniowy leśny aspekt wiosenny na Sejneńszczyźnie z barwami natury.



Kwietniowy leśny aspekt wiosenny na Sejneńszczyźnie z barwami natury.



Kwietniowy leśny aspekt wiosenny na Sejneńszczyźnie z barwami natury.



Kwietniowy leśny aspekt wiosenny na Sejneńszczyźnie z barwami natury.



Kwietniowy leśny aspekt wiosenny na Sejneńszczyźnie z barwami natury.



Kwietniowy leśny aspekt wiosenny na Sejneńszczyźnie z barwami natury.



Kwietniowy leśny aspekt wiosenny na Sejneńszczyźnie z barwami natury.



Kwietniowy leśny aspekt wiosenny na Sejneńszczyźnie z barwami natury.



Kwietniowy leśny aspekt wiosenny na Sejneńszczyźnie z barwami natury.



Kwietniowy leśny aspekt wiosenny na Sejneńszczyźnie z barwami natury.



Kwietniowy leśny aspekt wiosenny na Sejneńszczyźnie z barwami natury.



Kwietniowy leśny aspekt wiosenny na Sejneńszczyźnie z barwami natury.



Kwietniowy leśny aspekt wiosenny na Sejneńszczyźnie z barwami natury.



Kwietniowy leśny aspekt wiosenny na Sejneńszczyźnie z barwami natury.



Kwietniowy leśny aspekt wiosenny na Sejneńszczyźnie z barwami natury.



Kwietniowy leśny aspekt wiosenny na Sejneńszczyźnie z barwami natury.



Kwietniowy leśny aspekt wiosenny na Sejneńszczyźnie z barwami natury.



Kwietniowy leśny aspekt wiosenny na Sejneńszczyźnie z barwami natury.



Kwietniowy leśny aspekt wiosenny na Sejneńszczyźnie z barwami natury.



17 kwietnia 2016

Kopce kamedulskie jako pamiątka historyczna i dziedzictwo w krajobrazie okolic Wigier.



Kameduli osiedlili się na półwyspie wigierskim w 1668 roku, gdzie modlili się i pracowali budując klasztor i erem ufundowany przez Jana II Kazimierza Wazę. Zakładali wsie i folwarki, budowali drogi. Dzięki otrzymywanym dochodom mogli pomagać także innym klasztorom. Już w końcu XVII w. kamedułów zaczęto oskarżać o nieprawne posiadanie części rozległego dobra. Po decyzjach na najwyższym szczeblu postanowiono wyznaczyć granice w terenie jednego z największych majątków klasztornych i oddzielenie dóbr wigierskich od otaczających je królewskich puszcz. Zdecydowano o usypanie kopców w miejscach, gdzie granica zmieniała kierunek, a były to często brzegi jezior, rzek lub drogi. Wytyczono wielką pętlę o długości około 80 km. Sypanie kopców było poważnym przedsięwzięciem logistycznym, w którym brały udział liczne grupy chłopów. Każdy kopiec dociążano, coś w nim zakopując np. cegły, szkło. Obecnie po większości kopców nie ma śladu. Prawdopodobnie kopce uległy zniszczeniu przy poszerzaniu dróg lub przez działalność rolniczą doprowadzając ich do likwidacji. Jednakże dwa kopce jeszcze istnieją. Są to kopce położone stosunkowo blisko siebie, odpowiednio nad jez. Długie koło Krasnopola i jez. Żubrowo. Na obu kopcach znajdują się znaki geodezyjne. Mimo upływu lat są cenną pamiątką historyczną, a razem z klasztorem stanowią kamedulskie dziedzictwo w krajobrazie okolic Wigier zasługując na objęcie opieką konserwatorską.

Kopce kamedulskie jako pamiątka historyczna i dziedzictwo w krajobrazie okolic Wigier.



Kopce kamedulskie jako pamiątka historyczna i dziedzictwo w krajobrazie okolic Wigier.



Kopce kamedulskie jako pamiątka historyczna i dziedzictwo w krajobrazie okolic Wigier.



Kopce kamedulskie jako pamiątka historyczna i dziedzictwo w krajobrazie okolic Wigier.



Kopce kamedulskie jako pamiątka historyczna i dziedzictwo w krajobrazie okolic Wigier.



Kopce kamedulskie jako pamiątka historyczna i dziedzictwo w krajobrazie okolic Wigier.



Kopce kamedulskie jako pamiątka historyczna i dziedzictwo w krajobrazie okolic Wigier.



Kopce kamedulskie jako pamiątka historyczna i dziedzictwo w krajobrazie okolic Wigier.



Kopce kamedulskie jako pamiątka historyczna i dziedzictwo w krajobrazie okolic Wigier.



Kopce kamedulskie jako pamiątka historyczna i dziedzictwo w krajobrazie okolic Wigier.



Kopce kamedulskie jako pamiątka historyczna i dziedzictwo w krajobrazie okolic Wigier.



Kopce kamedulskie jako pamiątka historyczna i dziedzictwo w krajobrazie okolic Wigier.



Kopce kamedulskie jako pamiątka historyczna i dziedzictwo w krajobrazie okolic Wigier.



Kopce kamedulskie jako pamiątka historyczna i dziedzictwo w krajobrazie okolic Wigier.



Kopce kamedulskie jako pamiątka historyczna i dziedzictwo w krajobrazie okolic Wigier.



Kopce kamedulskie jako pamiątka historyczna i dziedzictwo w krajobrazie okolic Wigier.



Kopce kamedulskie jako pamiątka historyczna i dziedzictwo w krajobrazie okolic Wigier.



Kopce kamedulskie jako pamiątka historyczna i dziedzictwo w krajobrazie okolic Wigier.



Kopce kamedulskie jako pamiątka historyczna i dziedzictwo w krajobrazie okolic Wigier.



Kopce kamedulskie jako pamiątka historyczna i dziedzictwo w krajobrazie okolic Wigier.



Kopce kamedulskie jako pamiątka historyczna i dziedzictwo w krajobrazie okolic Wigier.



Kopce kamedulskie jako pamiątka historyczna i dziedzictwo w krajobrazie okolic Wigier.



10 kwietnia 2016

Wśród pomnikowych drzew, gdzie sosny mają w sobie klimat prastarej Puszczy Augustowskiej.



Od dawnych czasów stare i okazałe drzewa zwracały uwagę człowieka. Ze względu na swe rozmiary i sędziwy wiek, od dawna budziły szacunek, podziw, a nawet lęk jako niemi świadkowie wielu historycznych wydarzeń. Symbolizują potęgę natury, nic więc dziwnego, że wiele z nich stało się obiektami kultu religijnego i zaczęto je chronić. Doskonałym sposobem na zachowanie walorów okazałych drzew jest uznanie ich za pomnik przyrody. Drzewa stanowiące pomniki przyrody podlegają ochronie także po śmierci, aż do ich samoistnego, całkowitego rozpadu. Pomnik przyrody jako termin został wprowadzony przez Humboldta na przełomie XVIII i XIX wieku. Objęte ochroną prawną pomniki przyrody otoczone szczególną troską nie mogą być uszkadzane, niszczone ani przenoszone. Każdy z nich opatrzony zieloną tabliczką z godłem Polski i napisem: „Pomnik Przyrody”. Drzewa pomnikowe są niezwykle ważnym elementem naszego dziedzictwa przyrodniczego. Dlatego należy je darzyć szacunkiem, chronić, a gdy jest to potrzebne także wykonywać zabiegi konserwatorskie. Oby pozostały piękne mając w sobie klimat prastarej Puszczy Augustowskiej trwając dla następnych pokoleń w stanie nie gorszym niż ten, w jakim je otrzymaliśmy od natury.

Wśród pomnikowych drzew, gdzie sosny mają w sobie klimat prastarej Puszczy Augustowskiej.



Wśród pomnikowych drzew, gdzie sosny mają w sobie klimat prastarej Puszczy Augustowskiej.