Jaszczurka zwinka ten szybkonogi potomek wymarłych w okresie mezozoiku dinozaurów o aktywności wyłącznie dziennej jest jednym z najpospolitszych gatunków gadów. Jej obszar to nasłoneczniony teren o lekkiej, piaszczystej glebie, porośniętej trawą, w której ma liczne kryjówki. Posiada zwinne, smukłe i zgrabne ciało, nie przekraczające długości 20 cm. Głowa duża, szeroka o z pysku zaokrąglonym i jest pokryta dużymi, foremnymi tarczkami. Nogi silne, krótkie przystosowane są do szybkiego przemieszczania po lądzie, palce są długie i zakończone ostrymi pazurami. Poluje na drobne bezkręgowce, owady i pająki. Ogon jest gruby i kruchy. W sytuacjach zagrożenia jaszczurka wykształciła niezwykłą umiejętność: odrzuca ogon u nasady, pozostawiając go jako łup napastnika, który z czasem częściowo odrasta nie dochodząc do pierwotnej długości. Samice są brunatne, natomiast samiec jest bardziej kolorowy, o dominującym zielonkawym odcieniu, co jest widoczne w okresie godowym. W Polsce jaszczurka zwinka podlega ścisłej ochronie gatunkowej. Jaszczurka zwinka w ostatnich latach jest coraz rzadziej spotykana, mają na to wpływ naturalni drapieżnicy: ptaki drapieżne, ssaki m.in. łasice, lisy, koty oraz ogólne stosowanie herbicydów. Choć dinozaury wyginęły miliony lat temu, ślady ich obecności można zobaczyć do dziś. Żywym dowodem na istnienie w naturalnym środowisku prehistorycznych gadów są ich dzisiejsi pra, pra… potomkowie, sympatyczne, zwinne umykające spod nóg jaszczurki zwinki.
Na gadach się wprawdzie nie znam, ale to przykre, że kolejny gatunek dołącza do listy "rzadziej spotykanych". Zapraszam do mnie, u mnie też przyrodniczo:) Pozdrawiam:)
OdpowiedzUsuń