Przyjemnie jest zimą chodzić po lesie, a otaczający nas zimowy krajobraz ma swój baśniowy i pełen uroku klimat. Z przyjemnością spacerujemy po lesie, gdzie nas urzekają swoją niepowtarzalną urodą pokryte „czapami” śniegu drzewa. Śnieg jest potrzebny w lesie, gdzie jego umiarkowane opady, przykrywając rośliny runa leśnego, chronią je przed przemarznięciem. Natomiast jak opad śniegu jest obfity i mokry, to stanowi duże zagrożenie dla lasu, przyczyniając się bowiem do powstania wielu szkód, m.in. tzw. okiści, która łamie i wygina kruche gałęzie drzew.
Gdy już wędrujemy po lesie, warto odkryć jakieś nieznane dla nas miejsce. Odkrywanie takich tajemniczych miejsc w swojej okolicy jest ciekawym zajęciem. Podczas takich wędrówek można odnaleźć wiele klimatycznych miejsc Puszczy Augustowskiej, w których można w niesamowitej ciszy, odpocząć od zgiełku dnia codziennego. Biały, puszysty świeży śnieg, który otula gałęzie drzew sprawia wrażenie jakby były one ubrane w śliczne, białe sukienki, tylko przebijając się gdzieniegdzie leśną zielenią.
Najbardziej pełne uroku są duże, rozłożyste świerki i sosny, pokryte białym śniegiem. W zimowym, ośnieżonym lesie Puszczy Augustowskiej jest bardzo cicho i spokojnie. Tylko po tropach na śniegu widzimy, że las posiada swoich mieszkańców. Dlatego czasem warto się zatrzymać, wykonać ciekawą fotografię… a może, znajdziemy coś wartego uwagi. Uroki zimowego lasu bardzo trudno jest opisać za pomocą słów z pomocą przychodzi fotografia. Jednak trzeba samemu ich doświadczyć oraz dojrzeć, by zrozumieć tą wyjątkowość i piękno leśnego zimowego krajobrazu Puszczy Augustowskiej.
