W dawnych czasach nieodzownym elementem życia każdej rodziny wiejskiej szczególnie zimową porą było posiadanie zapasu solonej słoniny będącej podstawą pożywienia. Słonina jest produktem zwierzęcym charakteryzującym się stałą konsystencją koloru białego - może być niekiedy przerośnięta cienkim paskiem mięsa z jednej strony otoczona jest skórką. Przepis doskonale znany naszym prababkom i dziadkom, a rzadziej naszym ojcom i nam. Najgrubsze kawałki słoniny przesypuje się obficie grubą solą do pełnego zakrycia słoniny. Dla podniesienia walorów smakowych i zapachowych można dodać posiekany czosnek, zmielony pieprz, ziele angielskie, listek laurowy. Tak przygotowany produkt zakrywamy drewnianym denkiem i wstawiamy do spiżarni, aż do pełnego wysolenia (6 tygodni). Mimo upływu lat nadal jest wielu smakoszy prawdziwej, wiejskiej, solonej słoniny. Do dnia dzisiejszego na naszych terenach zachowało się powiedzenie, że: „Słoninka solona, wódeczka pędzona, chlebek żarnowy to - komplet wypoczynkowy”.
Szukałam wszędzie tego przepisu na soloną słoninę. Dziękuję za ten artykuł. Uwielbiam taką pokrojoną w plasterki słoninę i czarny z kominkiem chleb do tego.
OdpowiedzUsuń