Pierwsze toponimy, jako nazwy miejscowe i geograficzne związane z powierzchnią na Ziemi nadawano odnosząc się do warunków geograficzno - przyrodniczych. Nazwy regionalne są często jedynym zapisem historycznym i mogą sięgać nawet odległych czasów powstawania i kształtowania naszego osadnictwa. Miejscowe nazwy, czyli ojkonimy są to nazwy osad, kolonii, przysiółków np.: Rybakówka, Kiecie, Wronie Góry, Widugrys, Posejnek. Ostrów. Terenowe nazwy, czyli anojkonimy, są to nazwy miejsc niezamieszkanych przez człowieka, np.: nazwy pól, łąk, lasów, dołów, wzniesień, traktów np. Kazi Lasek, Trakieluki, Kąknar, Szklana Góra, Ułanny Róg, Bandrowia, Młynek, Wielka Bagna, Kiciańska Droga, Konna Linia. Wodne nazwy, czyli hydronimy, są to nazwy głębin, źródeł, zatok, zakoli rzecznych, toni rybackich, a także jezior, bagien, mokradeł np.: Uście, Mielubagno, Szedyka Buchta, Rożek, Kociołek, Kaczan, Kukniawy, Zielawka. Nazwy te przetrwały do czasów współczesnych, nawet jeśli ulegały przez stulecia zmianom i przekształceniom, pozostały najtrwalszą formą zapisu dziejów regionu. Pierwsi osadnicy stawali przed problemem, jak określić i wyróżnić to jedno konkretne miejsce, tak by jego nazwa była jednoznaczna, zrozumiała dla wszystkich i umożliwiała odnalezienie go. Nazwy regionalne miejscowości na Sejneńszczyźnie zachowały wiele zjawisk językowych i kulturowych, po których często nie pozostał żaden inny ślad. Każde słowo i każda nazwa kryje w sobie wiele informacji, które jeśli tylko potrafimy odczytać, możemy ujrzeć nowy, ukryty wymiar otaczającej nas rzeczywistości.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz