Wigierski Park Narodowy powołano do życia w 1989 r. Utworzono go, by chronić jezioro Wigry - perłę Suwalszczyzny. Wyrazem uznania dla wyjątkowych walorów wód wigierskich było umieszczenie jeziora Wigry w "Projekcie Aqua", na liście najcenniejszych ekosystemów wodnych świata, przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody. Park obejmuje dość duży, bo liczący ponad 15 tysięcy hektarów obszar. Ogromna różnorodność siedlisk zapewnia bogactwo świata roślin i zwierząt. Najbardziej jednak charakterystycznym dla tych terenów zwierzęciem jest bóbr. O jego popularności świadczy fakt umieszczenia podobizny bobra w logo Parku. Natomiast bez wątpienia najwspanialszym świadectwem obecności człowieka na tym obszarze jest pokamedulski zespół klasztorny, obecnie siedziba Parafii Wigierskiej, w której wypoczywał Ojciec Święty Jan Paweł II. Park należy do programu Natura 2000 – programu utworzenia w krajach Unii Europejskiej wspólnego systemu (sieci) obszarów objętych ochroną przyrody. Bogactwo ekosystemów wodnych i bagiennych sprawiło, że w 2002 roku park został wpisany na listę Konwencji Ramsarskiej, na której znajdują się obszary wodno-błotne o międzynarodowym znaczeniu. Dwadzieścia lat mijających od utworzenia Wigierskiego Parku Narodowego jest krótkim okresem w historii tego terenu. Ochrona przyrody to dążenie do zachowania, właściwego użytkowania i odnawiania jej zasobów. Warto przywołać w tym miejscu słowa mieszkańca tej ziemi – prof.Andrzeja Strumiłły: „Przyrodzie najbliższych okolic winniśmy podziękowanie za (...) morenowe wzgórza nad dolinami rzek i jezior, za soczystą zieleń lasów, mchów i traw, za gościnność nieba i ludzi”.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz