Od dawnych czasów stare i okazałe drzewa zwracały uwagę człowieka. Ze względu na swe rozmiary i sędziwy wiek, od dawna budziły szacunek, podziw, a nawet lęk jako niemi świadkowie wielu historycznych wydarzeń. Symbolizują potęgę natury, nic więc dziwnego, że wiele z nich stało się obiektami kultu religijnego i zaczęto je chronić. Doskonałym sposobem na zachowanie walorów okazałych drzew jest uznanie ich za pomnik przyrody. Drzewa stanowiące pomniki przyrody podlegają ochronie także po śmierci, aż do ich samoistnego, całkowitego rozpadu. Pomnik przyrody jako termin został wprowadzony przez Humboldta na przełomie XVIII i XIX wieku. Objęte ochroną prawną pomniki przyrody otoczone szczególną troską nie mogą być uszkadzane, niszczone ani przenoszone. Każdy z nich opatrzony zieloną tabliczką z godłem Polski i napisem: „Pomnik Przyrody”. Drzewa pomnikowe są niezwykle ważnym elementem naszego dziedzictwa przyrodniczego. Dlatego należy je darzyć szacunkiem, chronić, a gdy jest to potrzebne także wykonywać zabiegi konserwatorskie. Oby pozostały piękne mając w sobie klimat prastarej Puszczy Augustowskiej trwając dla następnych pokoleń w stanie nie gorszym niż ten, w jakim je otrzymaliśmy od natury.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz