Łoś (łac. Alces alces) to kawał solidnego zwierza, który wzbudza nie tylko podziw, ale także szacunek oraz respekt jako przedstawiciel rodziny jeleniowatych z krajowej fauny holarktycznej (obszar zoogeograficzny). Swym stoicyzmem, flegmatycznością oraz nietypowym wyglądem i gabarytami, jest o wiele większy od jelenia, nie mówiąc już o małej sarnie. Te najbardziej potężne osobniki ważą nawet pół tony, przeciętna waga to 200-400 kg, a wysokość w kłębie to 185 cm. Na wolności łosie żyją od 20 do 25 lat. Łosie należą do zwierząt roślinożernych, spożywają każdego dnia około 20-25 kg pokarmu. W ich jadłospisie znajdują się porastające brzegi zbiorników wodnych trawy i turzyce. Spożywają często także liście, owoce i pędy drzew liściastych oraz igły sosnowe z korą drzew włącznie. Łoś wędruje na duże odległości w poszukiwaniu pożywienia. Żeruje w dzień i w nocy, ale największą aktywność wykazuje wczesnym rankiem i wieczorem. Łoś najchętniej bytuje w lasach naturalnych i zakrzewionych terenach podmokłych, bagnach, mokradłach, torfowiskach gdzie łatwo przystosowuje się do warunków środowiska. Do niedawna jeszcze był zagrożony wyginięciem, w kraju od 2001 roku obowiązuje moratorium (zawieszenie polowań i całoroczny okres ochronny). Dzisiaj coraz częściej pojawia się blisko nas. Łoś po prostu tak ma, że te duże dzikie zwierzę daje się podejść na tak małą odległość. Gdy przypominam sobie o tych zwierzętach to zazdroszczę im tego stoickiego spokoju połączonego z dużą dozą cierpliwości. Kto choć raz spotkał go będąc w lesie, na pewno zachowa głęboko w pamięci ten niecodzienny widok tego urodziwego brzydala z długimi nogami, wielkimi oczami, dużymi uszami i końskim pyskiem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz