Na przedwiośniu, reżyserowana przez prawa fizyki zamarznięta woda w postaci lodu odgrywa wspaniały teatr natury, gdy temperatura powietrza szybko rośnie jednocześnie nagrzewając lód. Lód na jeziorze wtedy pęka "uwalniania się spod uścisku" zamieniając się w rodzaj kry. Grubość lodu musi mieć co najmniej kilkanaście centymetrów. Wtedy ta pokrywa lodowa jest na tyle sztywna, że pod naporem wiatru po prostu się nie rozpada na drobne kawałki, tylko kruszy się na fragmenty kry.
Spiętrzony, pędzący lód fachowo nazywany jest torosami (zwałami) powstającymi po zimie na jeziorze. Pod wpływem stałego, silnego wiatru kra nawarstwia się i zsuwa na brzeg, a za nią nadpływają kolejne. Po wyjściu lodu na brzeg, suchy ląd nie zatrzyma jego ruchu. Wystarczy, że jest cienka warstewka lodu, a lodowi po lodzie jest już dużo łatwiej się przesuwać niż po ziemi. Tworząc nad brzegiem jeziora duże przypominające lodowe góry, tworząc sztukę, a tym samym ukazując niesamowity pokaz sił natury. Siła wyrzucanych na brzeg części lodu jest tak duża, że ta bez większych przeszkód przepycha plażowy piach.
Później zazwyczaj następuje spokój i cisza, gdzie powietrze krystalicznie, czyste, no i te widoki powstałe jako lodowe formy pięknie podświetlane słońcem na błękitne barwy. Ale jeszcze czegoś takiego nie widzieliście, stykacie się z tym pierwszy raz, dopiero zaczynacie poznawać i próbujecie zrozumieć i co do których nie macie szczególnych oczekiwań. Dlatego one zaskakują, no bo czego można spodziewać się, po rozmarzającym jeziorze w marcowym przedwiośniu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz